CZCICIELE MIŁOSIERDZIA BOŻEGO

Postawa czciciela Bożego Miłosierdzia powinna się charakteryzować nieustanną ufnością wobec Jezusa. Na łamach Dzienniczka służebnicy Bożej, świętej Siostry Faustyny, wielokrotnie napotykamy żywe tego przykłady. Daje nam je sam Jezus poprzez Siostrę, mówiąc jej, że nic Go tak nie smuci jak nieufność dusz wybranych, a za takich właśnie powinni się uważać wszyscy ci, którzy czczą Miłosierdzie Boże. Dla nich samych jest to wielka łaska i dar w ratowaniu świata. Przykładem powinna nam zawsze być właśnie Siostra Faustyna, jako najdoskonalsza dusza, która ufała Bogu i Jego świętej woli. Mimo, iż niejednokrotnie trudno jej było sprostać temu zadaniu, to zawsze z odwagą i pełną ufnością pełniła wszystko, co jej Zbawiciel nakazał.

Takiej postawy można pozazdrościć, ale wierność i codzienna jej realizacja wymaga wiele trudu. Jednak na pewno warto o nią walczyć, by każdego dnia bardziej doskonalić się w ufności wobec Tego, który nas posłał. Tuż obok zupełnej ufności, dobrymi cechami czciciela Bożego Miłosierdzia są: czyn, modlitwa i głoszenie Miłosierdzia.

Czciciel powinien dążyć do nieustannego samodoskonalenia się poprzez te cechy, aby móc jeszcze bardziej pojmować niezgłębioną miłość, jaka jest zawarta w miłosierdziu Jezusa dla całej ludzkości. Powinien pomagać innym grzesznikom przychodzić do Niego z ufnością – mimo nieraz bardzo ciężkich grzechów. Czciciel powinien swoją postawą dawać przykład innym, by nie obawiali się miłości miłosiernej, która jest i została wylana na świat przede wszystkim dla grzeszników, a nie dla sprawiedliwych. Wszyscy, którzy myślą, że już utracili szanse na zbawienie, nich szybko zwrócą się, póki czas, do Bożego miłosierdzia, z ufnością i ze skruchą w sercu błagając o łaskę. Bowiem gdzie wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska – pisze św. Paweł, a więc nikt nie jest pozbawiony najmniejszej nawet szansy.

W wielu dialogach zawartych w Dzienniczku czytamy jak Jezus mówi do świętej Siostry Faustyny, że nie zna granic jego miłosierdzie i nie określił ilości przebaczeń dla grzeszników i ich grzechów. Propagator kultu Miłosierdzia Bożego winien zawsze o tym mówić. W każdym, kto nie widzi już możliwości na zbawianie, powinien zapalić iskierkę nadziei, a resztę już łaska Boża w nim dokona.

Ufność w Miłosierdzie Boże jest niezmiernie ważnym czynnikiem wychwalania Miłosierdzia. Ten, kto powołany został do głoszenia pięknej prawdy o Bożym Miłosierdziu, zawsze powinien starać się o to, by Światło Boże, którym Go Bóg opromienia nie stało się ciemnością, ale rozświetlało dusze ludzkie ukazując drogę do zdrojów miłosierdzia. Postawa czciciela Bożego miłosierdzia wymaga, aby każdy kto w Bogu odkryje największy swój skarb, w Jego Niezgłębionym Miłosierdziu zanurzył całą swoją duszę. Zaś ci, którzy tego skarbu jeszcze nie odkrył – z ich pomocą rozpoznał, poczuł i umiłował działanie Miłosiernego Boga w swoim życiu.

POMAGAJMY JEZUSOWI W RATOWANIU ŚWIATA PRZEZ SWOJĄ PRZYKŁADNĄ POSTAWĘ UFNOŚCI ORAZ CZYN, MODLITWĘ I ROZGŁOS O JEGO NIEZGŁĘBIONYM MIŁOSIERDZIU.